In tijden van crisis ben je werkloos. Daar kan je niets aan doen. Jij hebt de crisis niet veroorzaakt en werkgevers willen je niet want je bent te oud. Werkloos zijn in een situatie die compleet buiten jezelf ligt. Je hoeft niet zo veel te doen want je kan niet veel doen, er is nu eenmaal geen werk. Je hoeft alleen maar te wachten tot de crisis voorbij is. Met een beetje geluk heb je tot die tijd WW en wellicht nog wat spaargeld en dan kom je wel weer aan de bak. Natuurlijk ben je er dan wat langer uitgeweest maar dat was iedereen. Bovendien, je hebt je best heus wel gedaan. De vacatures die volautomatisch in je mailbox verschenen en die leken te passen, daaraan heb je echt wel een brief gewaagd.

In plaats van werkloos kan je ook werkzoekend zijn. Zoekt en gij zult vinden. In tijden van crisis heeft de baan zich wellicht iets beter verstopt dan enkele jaren geleden maar hij is er heus. Niet in grote getale maar dat geeft niet want naast werkzoekenden zijn er gelukkig ook veel werklozen. Je moet natuurlijk wel eerst goed weten wat je zoekt en vervolgens waar te zoeken en hoe. Dat klinkt allemaal een heel stuk makkelijker dan het is, dat besef ik me heel goed. Gelukkig zijn er veel professionals die mensen daar graag bij helpen (soms met speciale tarieven voor werkloze particulieren), veel internetsites en linkedingroepen met geweldige tips en natuurlijk goede zelfhulpboeken (bij lidmaatschap gratis te reserveren bij de bibliotheek). Al met al een hele klus, zolang je nog geen werk hebt zal je daar hard aan moeten werken, het verschil tussen werkloos en werkeloos.

Waarom is de één dan werkloos en de ander werkzoekend? Dat is een vraag die mij ook bezighoudt. Heeft dat te maken met hoe veel of beter gezegd hoe weinig de gemiddelde mens weet over hoe de arbeidsmarkt op dit moment werkt? Maken mensen een andere inschatting als het gaat om hoe snel ze weer aan het werk kunnen komen c.q. wat ze ervoor over moeten hebben, hoeveel ze weer gaan verdienen? Zijn mensen misschien wel aan een aantal maanden rust toe na al die stress? Of wil men wel van werkloos naar werkzoekend maar nooit meer naar zo’n baas waardoor ze zo behandeld worden of op zo’n manier aan de kant worden gezet als de laatste keer?

Misschien maken sommigen onbewust wel de keuze om nog even werkloos te zijn. Daar kan de politiek of de buurman wel wat van vinden maar het zou wel eens zomaar een hele goede keus kunnen zijn. Het zou alleen zoveel prettiger zijn als je je daar bewust van werd. In de eerste plaats natuurlijk omdat het gevoel ongewild werkloos te zijn knap beroerd kan voelen. In de tweede plaats omdat je dan kan kiezen tussen accepteren, tijdelijk accepteren of veranderen. Dan kan je de keuzes maken die daarbij passen.

Je kan ook afwachten en werkloos blijven tot de crisis voorbij is. Een crisis is echter past een crisis als het een tijdelijke situatie is en daar wordt steeds harder aan getwijfeld als het over Europa gaat. Het lijkt zo langzamerhand meer op een overgangssituatie naar een nieuw Europa. Je kan erop gokken dat dat voor jou veel goeds op zal leveren als het om een toekomstige baan en inkomen gaat. Persoonlijk neem ik liever het heft in eigen hand.