Afgelopen weekend werd ik geattendeerd op de film van Brammetje Baas. Natuurlijk ging ik dezelfde avond even googelen (alle vakantievoornemens over minder beeldschermen in mijn vrije tijd zijn al weer vervlogen).

Het eerste wat naar voren kwam was een trailer van de film met een blog erover.
De film gaat dus blijkbaar over een hoogbegaafd kind dat met tegenzin naar school gaat en aan het eind komt het goed want dan is er een andere leraar. De schrijfster van de blog vraagt zich af hoe je dan zorgt dat er goede leraren zijn en of ons onderwijssysteem dan op de schop moet. Een vraag naar mijn hart want de toekomst begint met goed onderwijs en dus met goede leraren. Binnen het ene systeem is dat wellicht makkelijker dan het andere maar mijn ervaring leert dat binnen elk systeem meer mogelijk is dan je denkt. Ik heb in ieder geval veel ideeën vanuit mijn HR-achtergrond hoe je zorgt dat je goede leraren krijgt.

Het idee dat je dan een leraar beschouwt als een werknemer met een baan staat me eigenlijk heel erg tegen. Naar mijn idee is leraar nou typisch een vak dat je als roeping moet hebben. Zonder exacte definities, grof gechargeerd zie ik een baan als iets dat je “moet” doen om geld mee te verdienen waar je bij voorkeur zo min mogelijk tijd en energie aan kwijt bent. Een vak is wel een specifieke deskundigheid waar je je in hebt verdiept en dus ook wel een beetje leuk moet vinden, een dieperliggende betekenis is daarbij niet echt nodig. Een roeping heeft ook echt iets te maken met de reden waarom je op deze aarde bent, betekenis, zingeving.

Nu hoop je bij veel banen dat mensen dat niet slechts als baan zien maar als een leraar daar zo tegenaan kijkt vind ik dat wel erg schadelijk voor veel mensen. Nou ja, dat kan je van een HR-professional wellicht ook zeggen. Misschien kan ik eens een lijstje beginnen: welke banen mag je als baan zien, welke als vak en welke als roeping? Wat is jouw baan?