Duurzame inzetbaarheid is een onderwerp dat me de laatste tijd enorm bezig houdt. Vaak krijg ik dan in een eerste reactie te horen “duurzaam” is een modewoord. Nou, dat hoop ik dan maar niet.
Nu geloof ik op heel breed vlak in duurzaamheid. Ik heb bijvoorbeeld een voorkeur voor biologische groenten en erger me als mensen vooral heel veel kleding willen kopen bij de H&M van een kwaliteit die ze na een paar keer dragen weer weg kunnen gooien. De aarde uitputten met pesticiden voor snelle groei van groente en katoen waarvan dan weer een groot deel bij het afval belandt is blijkbaar goedkoop. Zo is het tegenwoordig in veel gevallen ook goedkoper om een apparaat dat kapot is te vervangen door een compleet nieuw apparaat dan de kapotte onderdelen te repareren of vervangen. Nu mijn 16-jaar-oude vaatwasser kapot is vrees ik dat ik daar ook aan mee ga doen. De besparing voor ons vandaag beperkte budget is belangrijker dan de aarde op lange termijn en dus doen we massaal mee in de wegwerpmaatschappij.
Bij duurzame inzetbaarheid gaat het om mensen. De rekensommetjes voor duurzaam inzetbare medewerkers zijn wat lastiger te maken dan voor een vaatwasser. Als je een medewerker van een jaar of vijftig ontslaat kan je nog wel nagaan wat dit kost aan ontslagpremie maar alle andere kosten zijn voor een groot deel onzichtbaar. Hierdoor kan de indruk ontstaan dat het goedkoper is om mensen op een gegeven moment te laten gaan dan tijdig te investeren in duurzame inzetbaarheid. Want ja, als het goedkoper is om voor een wegwerpmens te kiezen….
Als je de rekensommetjes goed en volledig maakt is het gelukkig goedkoper om aan duurzame inzetbaarheid te werken. Een belangrijk argument, zeker in Nederland. Daarbij zorgt de huidige arbeidsmarkt en de nu concrete AOW-leeftijd van 67 jaar ervoor dat het belang bij mensen om aan duurzame inzetbaarheid te werken groter is geworden. Als je dat vergelijkt met de gevolgen van niet-duurzame producten zie je dat deze vaak minder zichtbaar zijn, namelijk aan de andere kant van de wereld buiten het oog van toeristen en voor ons pas op lange termijn merkbaar. Het grootste verschil in duurzaamheid van medewerkers met o.a. groentes, kleding en vaatwassers blijft natuurlijk dat we het niet over producten hebben maar over MENSEN.
Duurzame inzetbaarheid en employability leken jarenlang modewoorden in HR-land, nu de gevolgen dichtbij komen en zichtbaar worden gaan gelukkig steeds meer organisaties hieraan werken. Duurzaam gaat over lange termijn dus dat komt vanzelf dichterbij, de kunst is vooral om dat zo snel mogelijk zichtbaar te maken. Als je het zo beschouwt, hoe kan “duurzaam” dan een modewoord zijn?
Voor geïnteresseerden bij deze een link naar een duidelijk filmpje dat ik op Youtube vond over het belang van duurzame inzetbaarheid, o.a. met Aukje Nauta, hoogleraar employability.